Iran je dužan primiti sirijske izbjeglice

Povezani članci

• U napadu u školi u Malmeu ubijene dvije žene
• Sloboda bez demokratije nije moguća
• Nova ekonomska paradigma
• Izrael spreman za masovne proteste Palestinaca
• Francuski naučnici: Evropu čeka više valova pandemije
• Iran počeo gasiti internet uoči potencijalnih novih protesta

Ako Islamska Republika pomaže da se održi režim Bashara al-Assada, onda je red da prihvati svoj dio sirijskih izbjeglica

Piše: Hamid Dabashi-Al Jazeera

Fotografija Aylana Kurdija, trogodišnjeg dječaka iz Sirije, čije je tijelo otkriveno na plaži blizu turskog grada Bodruma, poznatog po odmaralištima, progonit će svijet još dugo godina. Aylan, njegov brat Galip i majka Rehan su najnovije žrtve globalne tragedije u Siriji, katastrofe za koju je odgovorno više strana no što se može pobrojati. Budući da nisu uspjeli pobjeći do slobode, njihova mrtva tijela su vraćena da se sahrane u rodnom gradu Kobaniju.

U jednom izvještaju piše da zbog rata sirijskih izbjeglica van države ima oko četiri miliona (interno raseljenih je još više), od ukupnih 22 miliona stanovnika Sirije. Države van regije su obećale da će smjestiti manje od dva posto izbjeglica. Ako ste i vi , kao i ja, ostali zaprepašteni pred prizorima na TV ekranima dok ste gledali kroz šta prolazi dio izbjeglica koji prelazi evropske granice iz Mađarske u Njemačku, iskusit ćete samo nagovještaj užasa s kojima su suočeni Sirijci.

Krvavi ratni zločini

Evropa tvrdi da je suočena s najozbiljnijom izbjegličkom krizom od Drugog svjetskog rata. Pitanje koje se nameće je šta države koje su u neposrednoj blizini Sirije rade kao odgovor na krizu? Od oko četiri miliona sirijskih izbjeglica, gotovo pola, najveći broj njih je otišao u Tursku. Osim Turske, i kamp Zaatari u Jordanu je primio desetke hiljada sirijskih izbjeglica. Sirijske i druge izbjeglice raštrkane su po arapskom i muslimanskom svijetu, posebno u Libanu.

Primjetan je jedan slučaj muslimanske države koja je uključena u sukobe u Siriji, ali još nije prihvatila nijednu sirijsku izbjeglicu, a to je Islamska Republika Iran. Island, koji ima nešto više od 300.000 stanovnika, prihvatio je desetke Sirijaca, ali nijedna izbjeglica nije primljena u Iran. Zašto?

Iran ima dalekosežan i direktan utjecaj na sukob u Siriji. Vladajući iranski režim uporno podržava sirijskog predsjednika Bashara al-Assada, bez obzira koliko su krvavi njegovi ratni zločini protiv sirijskog naroda. I mnoge druge države su direktno ili indirektno odgovorne za katastrofu u Siriji. Od Turske do Saudijske Arabije i njenih saveznika iz Perzijskog zaljeva, do SAD-a do drugih evropskih i regionalnih saveznika gotovo ne postoji država koja je izuzetak.

Ali, kako ta činjenica ne bi postala tek očigledna istina, moramo određene države držati odgovornim za njihove postupke. Ako je Iran tako direktno uključen u pomaganje zlodjela sirijskog režima koja su uzrokovala ovu humanitarnu katastrofu, zašto onda Iran ne bi prihvatio svoj dio sirijskih izbjeglica?

Politička iluzija

Iran baš i nema ružičastu historiju gostoljubivosti prema ljudima koji su tražili utočište unutar granica ove države. Afganistanske izbjeglice dočekao je rasistički pristup, kako vladajućeg iranskog režima, tako i određenih segmenata iranskog društva. Čim Iranci otputuju u Evropu ili SAD, ubrzo kritiziraju naznake islamofobije i rasizma, ali rijetko kad bace kritički pogled na vlastito ponašanje. Činjenica da Iran štiti krvoločni Assadov režim ali nije spreman prihvatiti nikakvu odgovornost za svoju ulogu u Siriji povlači za sobom još jednu dilemu.

Sirijske i druge izbjeglice iz arapskog i muslimanskog svijeta u Evropu, a posebno u Njemačku, privlači čar političke iluzije koju pokreće više od društvene zbilje, ekonomskih sila i političke nepopustljivosti. Privlači ih Evropa, kontinent u kojem nekada zaživi desničarska nervoza, jer na svoje neposredne susjede, od Turske, preko Irana do Saudijske Arabije gledaju kao na one koji su odgovorni za krvavu nevolju od koje bježe.

Arapski i muslimanski svijet danas je suočen s iscrpljujućom moralnom krizom, dodatno pogoršanom zbog perioda nakon Arapskog proljeća, koje je na početku pobudilo velike nade. Ti ideali sada su u očajnom stanju zbog postupaka grupe Islamska država Irak i Levant. Evidencija o vladajućem režimu u Iranu – koji pomaže Assadov režim, a ipak odbija preuzeti odgovornost za posljedice – ukazuje na antipatičnu političku kulturu, u kojoj ljudski život veoma malo znači, a opstanak tiranije znači sve.