DANAS JE SRAMAN DAN ZA GRAD BEOGRAD

Povezani članci

• Crveni kombi se opet “crveni” ili naški rečeno “deeskaliraj” Stevandiću!
• FHP Srbije: General Diković najodgovorniji za zločine na Kosovu
• Ni 300 evra mjesečno: Radnici u BiH na minimalnim platama
• Armin Gazić (1991-2020): Počivaj u miru legendo bh. planina  
• SafeJournalists osuđuje prijetnje Draganu Bursaću
• Mačej Kuzminski od 3. decembra u Beogradu

Foto: Tanjug/R.Prelić, arhiva

(Danas je slava Grada Beograda Spasovdan –  Tanjug 17. maja 2018. 08:13)

Postidite se moji sugrađani – Beograđani, postidite se svojih glasova koji ste dali za “demokratizaciju” društva, glasove protiv „jednoumlja“ i komunističkog sistema, društva u kome su radni ljudi i građani bili istinski jednaki i ravnopravni, društva u kojem  se znalo šta je zob ko je Bog. Društa u kojem su, Srbi, Hrvati, Muslimani, Albanci, Makedonci, Crnogorci, Mađari, Slovaci, Rumuni… bili ljudi, bili građani Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, društva u kojem su se kao zvanični državni praznici  slavili:  Nova godina, Prvi i Deveti maj, 4. juli i najsvetljiji, najveći, najznačajniji  praznik 29 Novembar Dan Republike.

BEOGRAD – Liturgijom u Vaznesenjskoj crkvi i litijom centralnim gradskim ulicama, tokom koje će biti čitane tri molitve, danas će biti obeležena slava grada Beograda – Vaznesenje gospodnje, Spasovdan. Liturgiji će prisustvati ovogodišnji domaćin slave, gradski menadžer Goran Vesić, i predstavnici Grada Beograda, a nakon toga u 11:30 sati će uz zvuke zvona u svim gradskim crkvama početi litija. (Tanjug 17. maja 2018. 08:13)

Po odredbama Ustava Republike Srbije, crkva je odvojena od države, Srbija je sekularna država, koja ima svoje državne praznika, a i svaki građanin prema svojim ubeđenjima i religiji kojoj pripada slavi svoje religijske – porodične praznike. Neko slavi Svetog Đorđa-Đurđa-Đerđa-Georgija, neko Kurban bajram, neko Paše i tako redoma. U SFRJ svako je slavio ono što je hteo, ali u svojim kućama, u krugu ukućana i prijatelja. Država se tu nije mešala, jer je postajala apsolutna odvojenonost religije i države.

Sekularizam (od latinske riječi saeculum, koja ukazuje na sve ono što ne pripada Religiji) je skup društvenih promjena koje jednu naciju vode ka usvajanju sekularne kulture. Pojam ‘sekularna kultura’ shvaćamo u smislu da država ima male ili nikakve ingerencije u vjerskoj sferi i obratno, da vjera ima male i nikakve ingerencije u državnim poslovima. Drugim riječima, sekularizmom država jamči društvu slobodu od religioznih zakona i učenja. Sekularizam je dakle princip razdvajanja državnih institucija i osoba ovlaštenih za zastupanje države, od vjerskih institucija i vjerskih dostojanstvenika. (Enciklopedia Wikipedia)

Ako je tako, zašto onda moja država u kojoj sam rođen, odrastao, školovao, pošteno radio celi radni vek, vređa moje ljudsko dostojanstvo? Zašto u gradu gde sam potrošio najlepše godine života, da se uvrsti jedna religijska, privatna svetkovina kao praznika grada? Znamo mi, da gradski moćnici imaju glavu, jer bez nje ne bi mogli da idu do gradske skupštine, ali postavlja se piatnje, da li imaju mozga u njoj? Znaju li oni da čitaju ustav, znaju li oni šta je država, šta je religija, šta je sekularizam?

Znaju li oni da u Beogradu ne žive samo pravoslavci, da u  njemu tu žive i muslimani, katolici, protestanci, ateisti… Zašto mome gradu gde sam ugradio deo života, dao svoj radni doprinos da se daje neka religijska – slava, neki Spasovdan? Da li znaju gradski moćnici, zašto se slavi Spasovdan? Kakvo značenja ima u civilizovanom svetu uopšte?

Praznik Beograda je 20 oktobar, dan kada se oslobodio od faštičke čizme, dan kada su živote dali mnogi rodoljubi za njegovo oslobođenje. Urazumite se ljudi, vratite se pameti, progresu, ostavit svece tamo gde  gde im je mesto, u crkvima, manastirima i privatnim, porodičnim slavama, ne skrnavite nam državu, ne skrnavite nam Beograd sa ovakvim budalaštinama.

    Ulične borbe za oslobođenje Beograda trajale su od 12. do 20. oktobra 1944. godine

Iako se nalazim hiljadama kolometara udaljen od Beograda, danas sam osramoćen i tužan. Tužan ću biti i sutra, preksutra i sve dok postoji današnja diletaksnka vlast, koja upravlja Beogradom. Ja neću da živim u religijskoj državi, ne priznajem ni judeizam, ni islam niti kršćanstvo, ja sam živeo kao ateista i umreću kao takav.

Oslobodioci maršraju ulicama slobodnog beograda

Pre nekoliko godina pisao sam otvorenoi pismo, Zaštitnika građana koji se sada moderno zove Ombudsman, zašto je opština Zemun u svome statutu navela Krsnu slavu kao praznik opštine. Gospodin Ombudsman nije me udostojio niti negativnim odgovorom.