Predavanje – Šta čovječanstvo može očekivati u bliskoj budućnosti?

Povezani članci

• ALEKSANDRA ĐURIĆ BOSNIĆ, KULTUROLOŠKINJA: Vučićevo i Putinovo „zlo u deset tačaka“
• Knjiga “Zlato i tamjan” predstavljena u Jajcu: Bojićev dosljedni otpor zlu
• 1914 – 2014, opet Sarajevo?
• MREŽA OD PEDESET NIJANSI PLAVE
• Edin Pobrić: Apolonsko i dionizijsko u svjetlu Knjige o Uni
• (SRPSKO)HRVATSKI NAŠ SVAGDAŠNJI

Aktualni trendovi današnjeg čovječanstva, ubrzanost mnogih procesa i njihova  ireverzibilnost, kao i njihovi utjecaji na opstanak ljudske vrste. Industrijska revolucija i odnos prema mašini. Utjecaj ljudske vrste na planetu, utjecaj čovjeka kao i prirodnih proces na održivost/opstanak. Neizvjesnosti i nepredvidljivost. Porast populacije i ograničenost resursa.  Da li je Pariški sporazum (COP2!) moguć i hoće li opstati?

O ovome i o tome što čovječanstvo može očekivati u bliskoj budućnosti u utorak, 8. svibnja/maja 2018. godine u 12 sati u Sali ANUBiH govorit će akademik Momir Đurović, redovni član Crnogorske akademije nauka i umjetnosti i inostrani član Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine.

Rođen je 7. maja/svibnja 1941. godine u Grliću, Danilovgrad. Gimnaziju je završio u Sarajevu 1959. godine, a studije na Elektrotehničkom fakultetu u Beogradu 1964. godine. Magistrirao je i doktorirao na Imperial College of Science and Technology u Londonu 1970, odnosno 1973. godine.

Radio je kao inženjer projektant u Elektroprivredi Crne Gore, u Titogradu, od 1965. do 1969. godine. Na Imperial College u Londonu boravio je od 1969. do 1973. godine. Za asistenta na Elektrotehničkom fakultetu u Titogradu izabran je 1972. godine, a za redovnog profesora 1985. godine. 2006. godine izabran je za profesora emeritusa na Univerzitetu Crne Gore.
Bio je šef Odsjeka za elektrotehniku na Tehničkom fakultetu u Titogradu (1973–1978), a nakon formiranja Elektrotehničkog fakulteta njegov prvi dekan. Od osnivanja Univerziteta „Veljko Vlahović” bio je angažiran u radu mnogih njegovih organa. Član je mnogih naučnih organizacija, domaćih i međunarodnih, urednik ili član redakcija naučnih časopisa za oblast elektrotehničkih nauka. Bio je glavni urednik Elektrotehnike (Beograd, od 1988. do 2005. godine). Pokrenuo je izdavanje The journal of electrical engineering (Podgorica). Pored stipendije The British council-a (1969/70) i Fulbrajtovog programa (1981/1982), koristio je i više kratkotrajnih grantova. Surađivao je, po pozivu, u mnogim istraživačkim centrima. Radio je kao konsultant za Feranti – Velika Britanija, Westinghouse – SAD, General Electric – SAD, Crompton Grieves LTD – Indija, Rade Končar – Zagreb, Gec Alshton – Francuska, Minel – Beograd, Kinesko ministarstvo energije i voda, Ministarstvo energije Republike Moldavije, ISCU Azija i mnoge druge.
Zaslužni je član nekoliko strukovnih udruženja i dobitnik je više profesionalnih priznanja, plaketa i nagrada, među kojima i Decembarske nagrade za nauku grada Titograda (1985), Plakete Univerziteta Crne Gore, Zlatne značke Internacionalne inženjerske akademije. Zaslužni je član SMEITJ i SITJ, Diplome AFES, Full colour IC i drugih.

Momir Đurović je objavio preko 250 naučnih i stručnih radova, od čega većinu u međunarodnim publikacijama, kao i veliki broj tekstova iz oblasti popularizacije nauke. Objavio je 12 posebnih izdanja. Objavljivao je u časopisima: Proc. IEE, IEE Trans on Magnetism, Energy International, PAS IEEE, EMDIEE, IEEE Transactions on Energy conversion, IEE Power rewiev, Renewable energy, Elektrotehnika (Zagreb), Elektrotehnika (Beograd) i drugim. Po pozivu ili kao uvodničar održao je preko 50 predavanja na međunarodnim konferencijama, u akademijama nauka i univerzitetima širom svijeta.

U oblasti elektrotehničkih nauka dao je značajan doprinos boljem razumijevanju fizičkih fenomena vezanih za raspodjelu električnih i magnetskih polja u oblasti električnih mašina. Radio je na novim tipovima električnih mašina (indukcioni generatori), monitoringu i upravljanju električnim motorima, kao i u oblasti alternativnih izvora energije (vjetrogeneratori – indukcioni generator). Uredio je mnoge monografije i zbornike radova. Rukovodio je ili učestvovao u značajnom broju međunarodnih projekata. Bio je ili je i sada član: Saveza elektro i mašinskih inženjera Jugoslavije (SMEITJ predsjednik 1979–2003), Memorijalnog društva „Nikola Tesla” (Lackawanna), Svjetske mreže obnovljive energije (WREN), IEE, AMSE. Osnivač je i redovni član Jugoslovenske akademije tehničkih nauka (potpredsjednik 1999–2006), Evropske akademije nauka i umjetnosti – Salzburg (Evropska generacija, aktivni član, dekan Odjeljenja za tehničke nauke i životnu sredinu), član Izvršnog odbora Svjetske akademije umjetnosti i nauka – SAD, počasni član Akademije nauka Albanije, inostrani član Akademije nauka Moldavije, inostrani član Akademije nauka Bosne i Hercegovine, počasni član Rumunjske akademije, dopisni član Makedonske akademije nauka i umjetnosti, Kraljevske akademije doktora (nacionalna akademija Katalonije), dopisni član za Crnu Goru španske Kraljevske akademije ekonomskih nauka i finansija, Međunarodne akademije elektrotehničkih nauka (Moskva), član Akademije inženjerskih nauka Crne Gore, laureat Zlatne medalje Međunarodne akademije inženjerstva – Moskva (srebrna i zlatna, 17. u svijetu).

Titulu Doctor honoris causae dobio je od Univerziteta primijenjenih nauka u Moldaviji.
Član je Rimskog kluba.

Za vanrednog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti izabran je 19. novembra 1993. godine, a za redovnog 7. decembra 2000. godine (generalni sekretar 2001/2002, predsjednik od 2002. do 2016. godine).

Živi u Podgorici.