Sjećanje na Izeta Sarajlića: Niko k’o Kiko

Sinoć me san zateče u mislima na martove Bosne s kojima varah ocvalu inoću, Jevropu Na oduhano vrijeme, koje su salaukovine minulih proljeća odnijele u Nepočin. U Zemljicu crvenih Makovih makova koja je mirisala na slatko od trešanja. Piše: Milenko